Kościół św. Anny w Ustroniu

Zabytkowy kościół jest częścią Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, co podkreśla jego znaczenie jako miejsca kultu oraz walorów architektonicznych. Co więcej, to najstarsza świątynia w Ustroniu, wzniesiona w 1769 roku z inicjatywy Antoniego Goczałkowskiego, ówczesnego właściciela Nierodzimia. Został on zbudowany na miejscu poprzedniego kościoła, który pierwotnie był ewangelicki. Po przejęciu przez katolików w 1654 roku, obiekt stał się kościołem filialnym skoczowskiej fary.

Koszty budowy nowej świątyni wyniosły w sumie 603 złote reńskie i 54 krajcary, a drewno dębowe na jej konstrukcję ofiarował Goczałkowski. Warto dodać, że nowo powstały kościół, choć został poświęcony w 1769 roku, przez długi czas wewnętrznie był niezagospodarowany, bez podłogi i ławek. Dopiero w 1789 roku, po objęciu patronatu przez księcia cieszyńskiego Alberta, te braki zostały uzupełnione.

Kościół św. Anny charakteryzuje się drewnianą konstrukcją zrębową oraz prezbiterium zwróconym ku zachodowi. Uzupełniają go zakrystia i skarbczyk, które nie wyodrębniają się z głównej bryły budowli. Nawa kościoła jest prostokątna i szersza od prezbiterium, a całość wieńczy wspólny dach dwuspadowy. Nad nawą wschodnią góruje czworoboczna wieża, która została nadbudowana w 1938 roku, a jej szczyt zwieńczony jest cebulastym hełmem z ośmioboczną latarnią.

W latach 1965–1966 kościół przeszedł gruntowną restaurację, a jego ściany obito gontem. Dodatkowo, wieża i szczyt wschodni zostały szalowane deskami. Wnętrze świątyni wznosi się na mocy późnobarokowego wyposażenia z XVIII oraz początków XIX wieku, a polichromia została współcześnie odnowiona. W ołtarzu głównym, z rzeźbami Boga Ojca oraz świętych Józefa i Jakuba, znajduje się obraz z 1704 roku, przedstawiający św. Annę Samotrzeć.

Warto podkreślić, że kościół św. Anny uznawany jest za zabytkowy obiekt już od 1929 roku, a w 2000 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia nowych dzwonów, które umieszczono w dzwonnicy w pobliżu świątyni.