Karol Semik, urodzony 26 września 1913 roku w Hermanicach, był postacią znaczącą w historii polskiego ruchu spółdzielczego oraz związkowego na Śląsku Cieszyńskim. Jego życie zakończyło się 7 maja 1964 roku w Cieszynie, gdzie pozostawił po sobie trwały ślad.
W swojej karierze Semik został wyróżniony tytułem Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego, co świadczy o jego długotrwałym zaangażowaniu i wpływie na rozwój spółdzielni w regionie. Ponadto, pełnił rolę aktywnego członka Robotniczego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Siła”, gdzie angażował się w różnorodne działania na rzecz społeczności lokalnej.
Nie można zapomnieć o jego roli jako żołnierza Polskich Sił Zbrojnych, który walczył na Zachodzie, w tym we Włoszech oraz Wielkiej Brytanii, co dodatkowo podkreśla jego patriotyczny zapał oraz oddanie sprawom narodowym.
Życiorys
Karol Semik, syn Ferdynanda Semika oraz Marii z domu Matuszek, urodził się w 1913 roku. Kształcił się w Katolickiej Szkole Podstawowej w Ustroniu, znanej obecnie jako PSP nr 1. Po zakończeniu edukacji w zakresie handlu w 1932 roku, rozpoczął swoją karierę zawodową jako ekspedient w Ogólnym Stowarzyszeniu Spółdzielni Spożywców. W 1936 roku, z okazji 15-lecia jego działalności, powstał nowy sklep w Goleszowie, gdzie stworzono również mieszkanie dla pracowników, w którym zamieszkał Karol Semik.
Aktywnie uczestniczył w zorganizowanej działalności społecznej w Robotniczym Stowarzyszeniu Kulturalno-Oświatowym „Siła”, jak również był zaangażowany w sport, szczególnie w piłkę nożną, gdzie zyskał miano jednego z najbardziej utalentowanych graczy, reprezentując barwy ustrońskiej drużyny.
W czasie II wojny światowej Semik pracował przez pewien okres w sklepie „Auffanggesellschaftu” w Goleszowie. Został przymusowo wcielony do armii niemieckiej i po raz pierwszy zgłosił się do Wehrmachtu 24 lutego 1942 roku, a ostatni raz – 31 maja 1943. W tym czasie był rozpoznawany po numerze 1710-2./l.A.E.A. 28, który odnosił się do 2 baterii 28 Zapasowego Batalionu Artylerii Lekkiej.
Począwszy od 7 kwietnia 1942, stacjonował w St. Avold, w pobliżu Metz, a następnie przydzielono go do 370 Dywizji Piechoty, gdzie pełnił rolę Nachschubführera. W ciągu kilku następnych miesięcy przebywał w różnych lokalizacjach, takich jak Reims w kwietniu i maju 1942 oraz nad rzeką Mius w lipcu 1942, Rostów nad Donem w sierpniu tego samego roku, a także na Kaukazie od września 1942. Niestety, 27 listopada 1942 roku zachorował. Po wysłaniu do lazaretu wojennego w Stalino, jego stan zdrowia wymusił dalsze przeniesienia, w tym do rezerwowego lazaretu w Bad Schandau koło Drezna, gdzie przebywał do 9 lutego 1943 roku.
Następnie, jako zdrowy, został przydzielony do szwadronu zdrowiejących 8 Zapasowego Batalionu Transportowego w Wadowicach, a w kwietniu 1943 roku przeniesiono go do 8 Rezerwowego Batalionu Artylerii Lekkiej w Chorzowie. Ostatecznie 30 maja 1943 roku przeszedł do poczty polowej nr 30634 A przy sztabie 8 Rezerwowego Batalionu Artylerii.
Po pewnym czasie Semik znalazł się w Auch, a następnie w rejonie Nicei. Wiosną 1945 roku, jako ochotnik, przyłączył się do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, gdzie po zakończeniu treningu, 15 lipca 1945 roku, złożył przysięgę w 5 Kresowym Batalionie Łączności.
Spędził 14 miesięcy w strukturach brytyjskich sił okupacyjnych w Włoszech, gdzie głównie stacjonował nad Adriatykiem, odwiedzając różnorodne miejscowości. W 1946 roku, po ewakuacji przez Rzym i Neapol do Southampton, umieszczono go w obozie przejściowym „Mere Camp” w Wiltshire i Warminster.
Po powrocie do Polski, jak wielu jego przedwojennych współpracowników z branży spółdzielczej, w tym Karola Łukosza, Korneliusza Madzii i Karola Kiszy, podjął pracę w spółdzielni. Pracował jako zaopatrzeniowiec, a następnie magazynier, a także angażował się w działalność Związku Zawodowego Pracowników Spółdzielczych, pełniąc przez pewien czas funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej.
Stworzył ciekawe inicjatywy, organizując wycieczki dla pracowników na mecze piłkarskie. W 1956 roku zamieszkał w służbowym mieszkaniu przy ul. 22 Lipca, obecnie ul. Daszyńskiego, a w 1961 roku, po restrukturyzacji spółdzielni, został kierownikiem filii w Ustroniu. Tam też pracował w Domu Spółdzielczym, który został oddany do użytku w 1931 roku.
Wyróżniono go odznaką Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego, a w jego życiu prywatnym, przyjaźnił się z takimi postaciami jak Robert Grünkraut i Franciszek Zawada.
Śmierć
Karol Semik zmarł 7 maja 1964 roku, mając 51 lat. Śmierć nastąpiła w Szpitalu Śląskim w Cieszynie, gdzie spędził ostatnie chwile swojego życia. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w Ustroniu, w bezpośrednim sąsiedztwie grobu znaczącego społecznego działacza tego miasta, pastora kościoła ewangelicko-augsburskiego Karola Kotschego.
Przypisy
- Robert Grünkraut (1905-1965) zesłany na Syberię, żołnierz Armii Andersa, uczestnik bitwy pod Monte Cassino, po wojnie został kierownikiem masarni Spółdzielni Spożywców w Ustroniu. (więcej w: Pamiętnik Ustroński – rocznik 8, red. J. Pilch, Towarzystwo Miłośników Ustronia, Ustroń 1995 r., s. 13-45)
- Wojskowe Biuro Historyczne, Kolekcja akt żołnierzy polskich powracających z PSZ na Zachodzie, AND/4815.
- a b Kronika 5 kresowego batalionu łączności, w: Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.
- a b Rozkaz dowódcy 5 Kresowego Batalionu Łączności nr 47/45.
- 8 października 1939, woj. śląskie, Zagłębie Dąbrowskie, cz. Krakowskiego i Żywiecczyzna zostały włączone do III Rzeszy; wywierając presję większość mieszkańców wpisano na tzw. volkslistę; ponad 40 tys. obywateli polskich z tych obszarów wcielono do Wehrmachtu /Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, t. 6, s. 240/.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ernest Drobczyński | Jerzy Lazar | Jan Szwarc | Paweł CzudekOceń: Karol Semik (1913–1964)