Ernest Drobczyński był znaczącą postacią w historii Polski, urodził się 25 marca 1892 roku w Ustroniu, a zmarł 29 marca 1965 roku. Jako działacz spółdzielczy oraz związkowy, odegrał kluczową rolę w rozwoju ruchu spółdzielczego na Śląsku Cieszyńskim.
Był jednym z założycieli Spółdzielni Spożywców w Ustroniu, co stanowi ważny krok w kierunku promowania idei samopomocy i współpracy w społeczności lokalnej. Jego zaangażowanie w działalność charytatywną objawiało się również poprzez przynależność do Polskiego Czerwonego Krzyża, organizacji znanej z niesienia pomocy potrzebującym oraz działalności w obszarze zdrowia publicznego.
Drobczyński był także aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), co pokazuje jego zaangażowanie w życie polityczne oraz społeczne swojego regionu. Jego wkład w rozwój spółdzielczości oraz działalność w organizacjach społecznych pozostawiły trwały ślad w historii tej części Polski.
Życiorys
Należał do Chóru Czytelni Katolickiej, który prowadził ksiądz Feliks Sołtysiak. Jego życie zawodowe związane było z licznymi zakładami na terenie Śląska Cieszyńskiego oraz Żywiecczyzny. Wśród miejsc pracy, które miał przyjemność odwiedzić, znajdują się:
- Zakłady Kuźnicze w Ustroniu (1905–1909),
- Coaksanstalt Karwin w Karwinie (1909),
- J. Staszko Maschinen- und Betonfabrik Skotschau w Skoczowie (1909),
- Huta trzyniecka w Trzyńcu (1909-1911),
- Erste Galizische Schrauben-, Nieten- und Mutterfabrik AG w Żywcu (1911),
- Albert Hahn Röhrenwalzwerk Oderberg-Bahnhof (1911-1912),
- Cementownia w Goleszowie (1912-1914),
- Fabryka Brevillier Urban w Ustroniu (od 25 sierpnia 1914).
Był jednym z pionierów polskiego ruchu spółdzielczego. W 1920 roku uczestniczył w zakładaniu Spółdzielni Spożywców w Ustroniu, która stała się największą spółdzielnią tego typu w polskiej części Śląska Cieszyńskiego. Dodatkowo, został wybrany do pierwszego składu Rady Nadzorczej tej spółdzielni. W 1930 roku brał udział w wycieczce spółdzielców z Ustronia oraz Cieszyna na Czantorię.
W momencie wybuchu II wojny światowej został skierowany do zakładów państwowych PZJ w Warszawie. Po powrocie, 10 listopada 1939 roku, przez okres 10 miesięcy borykał się z brakiem środków do życia. Od czerwca 1940 roku pracował jako brygadzista w warsztatach mechanicznych, a niedługo później awansował na stanowisko mistrza narzędziowego.
Wspólnie z żoną został zmuszony do podpisania Deutsche Volksliste w III grupie, a także uniknął przymusowego wcielenia do Wehrmachtu. Otrzymywał nagrody za swoje długoletnie zaangażowanie w pracy zarówno w Kuźni, jak i w Spółdzielni. W 1961 roku, z okazji 40. rocznicy istnienia spółdzielni, uczestniczył w spotkaniu zajmującym się członkami oraz pracownikami o 40-letnim stażu członkowskim. Należał również do PZPR.
Zmarł 29 marca 1965 roku i znalazł miejsce wiecznego spoczynku w Ustroniu.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jerzy Lazar | Jan Szwarc | Paweł Czudek | Karol Semik (1913–1964)Oceń: Ernest Drobczyński