Kościół Aktywnych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej

---

Poglądy

Wyznawcy Chrystusa w ramach tej wspólnoty opierają swoje przekonania na fundamentalnej zasadzie, która podkreśla wcielenie Jezusa jako kluczowy element ich wiary. Wierzą, że poprzez Jezusa Chrystusa, który przyjął ludzką postać, każdy człowiek jest w stanie przezwyciężyć wszelkie pokusy i zasłużyć na dostęp do Boskiej natury w trakcie swojego życia na ziemi.

Jednym z ich najważniejszych przekonań jest to, że Jezus był przewodnikiem, który wskazał ludziom ścieżkę do zbawienia. Każdy wierzący ma obowiązek podążać tą drogą, aby osiągnąć zbawienie i naśladować Chrystusa w sposób pełen czci.

W kontekście tego ruchu, kluczową rolę odgrywa Biblia, która jest traktowana jako jedyny wiążący autorytet w sprawach dotyczących wiary. Inne teksty, stworzone przez poprzednich wiernych, mają jedynie wspierać zrozumienie nauk Ewangelii.

Wspólnota ta wydaje także czasopisma w postaci miesięcznika „Ukryte Skarby” oraz dwumiesięcznika „Promyczek”, które pełnią funkcję informacyjną i edukacyjną. Oba tytuły są dostępne w limitowanej liczbie, wynoszącej 80 egzemplarzy.

Historia

Protoplastami zielonoświątkowego ruchu na Śląsku Cieszyńskim było dziewięć luterańskich neopietystów, którzy zostali wykluczeni z ewangelickiej Społeczności Chrześcijańskiej w Cieszynie. W 1910 roku zarejestrowali się jako Związek Stanowczych Chrześcijan. Interesujący proces rozwoju tego ruchu miał miejsce, gdy zainteresowani nauką Stanowczych Chrześcijan zaczęli gromadzić się na terenie Wisły w latach 1917, kiedy to nawiązali swoje pierwsze spotkania w Nowej Osadzie. Następnie grupa ta przeniosła się do Malinki, a w 1920 roku również do Głębce.

Te wspólnoty były fundamentem dla nowych zborów, które zostały założone w 1922 roku w Głębce oraz w 1923 roku w Malince. Oficjalnie zarejestrowano je dopiero w 1929 roku. Wszyscy wierni pozostawali wtedy formalnie w szeregach Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. To dopiero po zakończeniu II wojny światowej, postanowili się odłączyć od swojego macierzystego związku wyznaniowego, co zaowocowało przystąpieniem w 1947 roku do nowo utworzonej federacji kościołów ewangelikalnych, Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL.

W 1968 roku wspólnota nawiązała współpracę z misjonarzami z Norwegii, związanymi z Kościołem Chrześcijańskim Brunstad. Wśród Stanowczych Chrześcijan z Malinki zaczęła się formować grupa zwolenników doktryn głoszonych przez norweskich braci. W wyniku tego, zbór w Malince opuścił ZKE w 1988 roku, zyskując coraz bliższe związki z Kościołem Brunstad. 31 lipca 1990 roku, zarejestrowano go w rejestrze kościołów oraz innych związków wyznaniowych MSWiA jako niezależny Zbór Stanowczych Chrześcijan w RP.

W 1994 roku około stu członków dotychczasowej wspólnoty postanowiło opuścić struktury organizacyjne, nie godząc się na zmiany doktrynalne wynikające z wpływów skandynawskich, co zaowocowało ich spotkaniami w mniejszych grupach, które wróciły do tradycyjnej, pietystycznej religijności Stanowczych Chrześcijan.

W 2005 roku rozpoczęto starania o budowę nowego obiektu dla zboru, a prace budowlane ruszyły w 2019 roku. Uroczystość otwarcia nowego obiektu miała miejsce 13 marca 2021 roku, zlokalizowanego w Ustroniu-Nierodzimiu, gdzie przeniesiono wszystkie spotkania wspólnoty.

W 2022 roku, kościół przyjął nową nazwę, stając się Kościołem Aktywnych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej. Historia tej wspólnoty jest doskonałym przykładem ewolucji i adaptacji w kontekście zmieniającego się społeczeństwa oraz potrzeb wiernych.

---

Oceń: Kościół Aktywnych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej

---